Mięta pieprzowa ( Mentha piperita L.)

Mieta pieprzowa (Mentha piperita L.) jest byliną z rodziny wargowych (Labiatae). Jest mieszańcem nie wytwarzającym nasion. Powszechnie uprawia się ją w Europie oraz w Ameryce Północnej. Znana jest w dwu podgatunkach i kilku formach.

Wyciągi z liści pobudzają czynności wydzielnicze żołądka i wątroby. Zwiększają ilość soku żołądkowego oraz żółci, dzięki czemu ułatwiają trawienie i przyswajanie pokarmów.
Wykazują działanie rozkurczowe i obniżają napięcia mięśni gładkich jelit, umożliwiają odpowiednie przemieszczanie treści jelitowej oraz odejście gazów i zapobiegają wzdęciom. Przeciwdziałają także zastojom żółci w pęcherzyku żółciowym. Ponadto zwiększają nieznacznie dobową ilość wydalanego moczu. Napary z liści działają słabo uspokajająco. Liście mięty oraz wyciągi z liści stosowane w zalecanych dawkach, a niekiedy w nieco wyższych, nie powodują objawów szkodliwych.

Liście mięty należą do najwszechstronniejszych i najczęściej stosowanych surowców zielarskich. Napary oraz inne przetwory z liści podaje się w zaburzeniach trawiennych, zwłaszcza w bólu brzucha, wzdęciach, braku łaknienia, stanach nieżytowych przewodu pokarmowego, nieprawidłowej fermentacji, złym trawieniu tłuszczów, kolce jelitowej, stanach skurczowych przewodu pokarmowego.
Przetwory z mięty często stosowane są w schorzeniach wątroby i dróg żółciowych, zapaleniu pęcherzyka żółciowego i przewodów żółciowych, a również w lekkiej niewydolności wątroby i zmniejszonym wytwarzaniu żółci. Pomocniczo w kamicy żółciowej i żółtaczce oraz w rekonwalescencji po przebytym zapaleniu wątroby.
Zewnętrznie napary służą do płukania jamy ustnej i gardła.

Herbata z liści mięty jest zdrowym napojem orzeźwiającym i chłodzącym, zwłaszcza w okresie upału, a także przy pracy w wysokich temperaturach. Świeżych liści lub też suszonych używa się także jako przyprawy do ryb, farszów mięsnych, baraniny. Świeże, posiekane liście dodaje się do twarogu i pierogów, a także do niektórych deserów. Niekiedy świeże listki mięty dodaje się dla polepszenia smaku do gotujących się ziemniaków.

Napar z liści mięty: zalewamy 1 łyżkę liści dwiema szklankami wrzącej wody i zaparzamy pod przykryciem przez 10 min. Odstawiamy na 5 min. i następnie przecedzamy. Pijemy po 1/2 szklanki jedną godzinę przed jedzeniem w nieżytach żołądka i braku łaknienia. Natomiast zaś po posiłkach jako środek rozkurczowy, wiatropędny i żółciopędny.
Do płukania jamy ustnej oraz gardła napar sporządzamy z jednej łyżki liści na jedną szklankę wrzącej wody.

Orzeźwiający napój miętowy z cytryną : do litrowego dzbanka wlewamy przegotowaną letnia wodę, oczyszczone i opłukane dwie gałązki mięty oraz 1/3 zamrożonej i startej na tarce cytryny. Wszystko dokładnie mieszamy i gotowe.