Poziomka pospolita ( Fragia vesca L.)

Poziomka pospolita ( Fragia vesca L.), rodzina Różowate (Rosaceae) - obejmuje około 50 gatunków bylin występujących w Eurazji oraz Ameryce Południowej i Północnej. We Francji była już uprawiana w XIV wieku. Zarówno dzikie jak i uprawne poziomki są popularne ze względu na smak oraz właściwości zdrowotne.

Surowcem są liście (Folium Fragariae) i owoce (Fructus Fragariae). Liście zbiera się przez cały sezon wegetacyjny.

Liście zawierają garbniki, kwasy organiczne, witaminę C, niewielkie ilości olejku oraz sole mineralne przede wszystkim sole potasu. W owocach jest dużo soli żelaza, fosforu, wapnia i kobaltu.

Surowiec działa moczopędnie i ściągająco (zewnętrznie) a także reguluje przemianę materii. Napary z liści stosuje się w zaburzeniach przemiany materii, w miażdżycy naczyń i nadciśnieniu, przeciw biegunce, przy bólach wątroby i chorobach śledziony, w guzach krwawniczych, zaparciach, schorzeniach nerek i pęcherza, w kamicy nerkowej. Zewnętrznie używa się naparów do płukania przy zapaleniu jamy ustnej i gardła, przy krostach i wykwitach na twarzy.

Napar: jedną łyżkę liści należy zalać szklanką wrzącej wody. Po 10 minutach napar należy przecedzić. Pijemy 2-3 razy dziennie po jednej szklance.

Napar przy kamicy nerkowej: 100 g liści poziomki należy dokładnie zmieszać z 50 g liści borówki brusznicy i 50 g liści porzeczki. Jedną łyżkę ziółek zalewamy szklanką wrzątku. Pijemy trzy razy dziennie po jednej szklance naparu.

Muszkatołowiec korzenny / Spicy nutmeg ( Myrystica fragrans )

Muszkatołowiec korzenny / Spicy nutmeg ( Myrystica fragrans ) - jego ojczyzną są wyspy Moluki i Archipelag Banda. Obecnie uprawia się go w wielu krajach tropikalnych.

Przedmiotem handlu oraz surowcem leczniczym jest osnówka, mięsista osłona nasienia. Nasiona muszkatołowca - nazwa handlowa gałka muszkatołowa, suszy się w warunkach naturalnych przez kilka miesięcy, następnie łupinę się rozbija wyjmując gałkę którą się jeszcze dosusza.

O zastosowaniu leczniczym tego ziela pisano już w średniowieczu. Słynny Awicenna zalecał ją w leczeniu zaburzeń trawiennych. Jako leku używała jej także słynna średniowieczna lekarka Hildegarda z Bingen.

We współczesnym lecznictwie gałka muszkatołowa jest środkiem pobudzającym wydzielanie soku żołądkowego, usprawniającym trawienie oraz przyswajanie pokarmów. Przeprowadzone badania potwierdziły, że działa ona także przeciwbiegunkowo i lekko moczopędnie.

Stosowana jest jako przyprawa, składnik niektórych likierów, w perfumerii jako utrwalacz zapachów. Jednak warto pamiętać, że zawarta w nasionach i osnówce muszkatołowej mirystycyna jest substancją dość toksyczną i w związku z tym przy zbyt częstym stosowaniu wykazuje pewne właściwości halucynogenne. Inny składnik, safrol, ma właściwości rakotwórcze.

Owies zwyczajny/Oats ( Avena sativa )

Owies zwyczajny ( Avena sativa ) - roślina uprawiana w wielu krajach Europy, zachodniej Azji oraz w   Ameryce Północnej. Ma niewielkie wymagania glebowe oraz klimatyczne.                                                                    

 

Dawniej uważano go nie tylko za pożywienie i paszę ale również za skuteczny lek. Okładami z soku wyciśniętego ze świeżych roślin leczono stany zapalne oczu, a ugotowana mąka owsiana, przykładana do twarzy, przywracała jej świeżość i jędrność. Często spotykanym lekiem był także wywar ze słomy owsianej. Okłady z tego wywaru stosowano w reumatyzmie i zapaleniu korzonków nerwowych, a dodawany do kąpieli leczył kamicę nerkową.

We współczesnym lecznictwie znajduje zastosowanie świeże ziele owsa, zebrane tuż przed kwitnieniem oraz słoma owsiana. Surowcem zielarskim są również dojrzałe, całe ziarna owsa ( Fructus Avenae ), płatki owsiane ( Fructus Avenae excortiacus ) oraz mąka owsiana ( Farina Avenae ).

Ziarna owsa zawierają łatwo przyswajalną skrobię, białko, błonnik i tłuszcze. Zawarte w nich saponiny działają przeciwbakteryjnie i przeciwgrzybiczo. W ziarnach znajdują się także liczne kwasy organiczne, enzymy, witaminy z grupy B, K, E, PP oraz liczne sole mineralne zasobne w wapń i krzem. W słomie zaś znajduje się wiele pektyn, saponiny, prowitamina A oraz bardzo dużo krzemionki i wapń.

Potrawy z płatków owsianych mają śluzowatą konsystencję co sprawia, że działają osłaniająco na ściany na ściany żołądka i jelit. Dlatego owsiankę zaleca się chorym z chronicznym zapaleniem przewodu pokarmowego, zwłaszcza przy owrzodzeniu żołądka i dwunastnicy. Wskazane są również przy biegunkach, w schorzeniach wątroby, trzustki nerek oraz w cukrzycy. Są doskonałym środkiem powlekającym w stanach zapalnych, podrażnieniach i oparzeniach błony śluzowej jamy ustnej i gardła oraz przełyku.

Napary ze słomy owsianej działają wykrztuśnie w schorzeniach górnych dróg oddechowych, moczopędnie i przeciwbólowo w dolegliwościach reumatycznych oraz w schorzeniach nerek. Rozpuszczalna w wodzie krzemionka wpływa korzystnie na przemianę materii, stan tkanki łącznej i naczyń krwionośnych a także kości, skóry, paznokci. Związki krzemu wpływają korzystnie na aktywność osób starszych.

Zewnętrznie ziele lub słoma owsiana zaleca się do kąpieli wzmacniających w kamicy moczowej i chorobach nerek, w reumatyzmie i artretyzmie oraz w czyraczności, trądziku i innych chorobach skórnych a także w nadmiernej potliwości nóg.

Płatki i mąka owsiana zarobione wodą służą do okładów odmiękczających na ropnie i czyraki.

Nawłoć Pospolita (Solidago virga aurea L.)

Nawłoć Pospolita (Solidago virga aurea L.) jest byliną z rodziny złożonych ( Compositae ), występujacą w całej niemal Europie oraz w strefie umiarkowanej Azji. Na potrzeby lecznictwa zbiera się surowiec od lipca do września, w okresie zakwitania, ale tylko górne ulistnione części łodyg długości około 25 cm.
Ziele nawłoci zawiera flawonoidy, garbniki pirokatechinowe, saponiny, olejek eteryczny i sole mineralne.
Flawonoidy i olejek eteryczny zawarte w zielu mają działanie silnie moczopędne. Flawonoidy, jak rutyna i kwercetyna z tego ziela, wchłaniają się w jelicie cienkim i uszczelniają ściany włosowatych naczyń krwionośnych. Dzięki obecności garbników przetwory z ziela nawłoci działają w przewodzie pokarmowym ściągająco, przeciwbakteryjnie, a przede wszystkim przeciwzapalnie, ze względu na współdziałające z nimi związki saponinowe. Garbniki oraz kwasy polifenolowe mają również własności odtruwające po podaniu ustnym, gdyż wiążą w przewodzie pokarmowym toksyny i inne szkodliwe związki, usuwane następnie z moczem. Składniki zawarte w nawłoci, estry saponin, aktywnie zwalczają bakterie Candida.
Najczęściej stosuje się przetwory z ziela w stanach zapalnych dróg moczowych, zwłaszcza w zapaleniu kłębków nerkowych, miedniczek nerkowych, moczowodów i pęcherza moczowego a także jako pomocniczy środek w kamicy moczowej, skazie moczanowej i nadciśnieniu. Niekiedy napary lub też odwary z ziela nawłoci podaje się jako pomocniczy środek usprawniający przemianę materii, odtruwający i przeciwzapalny w chorobie gośćcowej, dnie i niekiedy w chorobach skórnych. Stosować można również przetwory z tego ziela w nieżycie żołądka i jelit oraz niewłaściwej fermentacji w przewodzie pokarmowym, drobnych krwawieniach po nieznacznych uszkodzeniach błon śluzowych przewodu pokarmowego i osłabieniu, nadmiernej przepuszczalności ścian tętniczek i naczyń włosowatych w jelitach.
Z uwagi na garbniki i saponiny trójterpenowe podaje się napary z ziela zewnętrznie do płukań w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła, do okładów na trudno gojące się rany, owrzodzenia skóry i czyraki, a także do okładów i tamponów oraz irygacji pochwy.

Odwar z ziela nawłoci: 1 1/2 łyżki ziela zalewamy jedną szklanka letniej wody, ogrzewamy do wrzenia i łagodnie gotujemy około 3 minuty. Odstawiamy następnie na 10 minut, do zaciągnięcia i przecedzamy. Stosujemy zewnętrznie do okładów, obmywań i tamponów a także do płukania jamy ustnej oraz kąpieli.

Mięta pieprzowa ( Mentha piperita L.)

Mieta pieprzowa (Mentha piperita L.) jest byliną z rodziny wargowych (Labiatae). Jest mieszańcem nie wytwarzającym nasion. Powszechnie uprawia się ją w Europie oraz w Ameryce Północnej. Znana jest w dwu podgatunkach i kilku formach.

Wyciągi z liści pobudzają czynności wydzielnicze żołądka i wątroby. Zwiększają ilość soku żołądkowego oraz żółci, dzięki czemu ułatwiają trawienie i przyswajanie pokarmów.
Wykazują działanie rozkurczowe i obniżają napięcia mięśni gładkich jelit, umożliwiają odpowiednie przemieszczanie treści jelitowej oraz odejście gazów i zapobiegają wzdęciom. Przeciwdziałają także zastojom żółci w pęcherzyku żółciowym. Ponadto zwiększają nieznacznie dobową ilość wydalanego moczu. Napary z liści działają słabo uspokajająco. Liście mięty oraz wyciągi z liści stosowane w zalecanych dawkach, a niekiedy w nieco wyższych, nie powodują objawów szkodliwych.

Liście mięty należą do najwszechstronniejszych i najczęściej stosowanych surowców zielarskich. Napary oraz inne przetwory z liści podaje się w zaburzeniach trawiennych, zwłaszcza w bólu brzucha, wzdęciach, braku łaknienia, stanach nieżytowych przewodu pokarmowego, nieprawidłowej fermentacji, złym trawieniu tłuszczów, kolce jelitowej, stanach skurczowych przewodu pokarmowego.
Przetwory z mięty często stosowane są w schorzeniach wątroby i dróg żółciowych, zapaleniu pęcherzyka żółciowego i przewodów żółciowych, a również w lekkiej niewydolności wątroby i zmniejszonym wytwarzaniu żółci. Pomocniczo w kamicy żółciowej i żółtaczce oraz w rekonwalescencji po przebytym zapaleniu wątroby.
Zewnętrznie napary służą do płukania jamy ustnej i gardła.

Herbata z liści mięty jest zdrowym napojem orzeźwiającym i chłodzącym, zwłaszcza w okresie upału, a także przy pracy w wysokich temperaturach. Świeżych liści lub też suszonych używa się także jako przyprawy do ryb, farszów mięsnych, baraniny. Świeże, posiekane liście dodaje się do twarogu i pierogów, a także do niektórych deserów. Niekiedy świeże listki mięty dodaje się dla polepszenia smaku do gotujących się ziemniaków.

Napar z liści mięty: zalewamy 1 łyżkę liści dwiema szklankami wrzącej wody i zaparzamy pod przykryciem przez 10 min. Odstawiamy na 5 min. i następnie przecedzamy. Pijemy po 1/2 szklanki jedną godzinę przed jedzeniem w nieżytach żołądka i braku łaknienia. Natomiast zaś po posiłkach jako środek rozkurczowy, wiatropędny i żółciopędny.
Do płukania jamy ustnej oraz gardła napar sporządzamy z jednej łyżki liści na jedną szklankę wrzącej wody.

Orzeźwiający napój miętowy z cytryną : do litrowego dzbanka wlewamy przegotowaną letnia wodę, oczyszczone i opłukane dwie gałązki mięty oraz 1/3 zamrożonej i startej na tarce cytryny. Wszystko dokładnie mieszamy i gotowe.

Słonecznik zwyczajny ( Helianthus annuus L. )

Jest rośliną jednoroczną z rodziny złożonych (Compositae), pochodzącą z Meksyku, a obecnie uprawianą w wielu krajach jako roślina ozdobna oraz ze względu na wartości oleiste owoców.
Owoce bogate są w olej, który zaliczany jest do najlepszych tłuszczów jadalnych. Służą one również jako dodatek do niektórych wyrobów cukierniczych, np. chałwy. Ze względu na dużą zawartość glicerydów nienasyconych kwasów tłuszczowych, olej ten nadaje się bardziej do spożycia na surowo niż do dłuższego smażenia, ze względu na niepożądane zmiany zachodzące w podwyższonej temperaturze.
Do celów leczniczych wyrywa się w okresie od lipca do października złocisto-żółte kwiaty języczkowe. Z dojrzałych nasion wytłacza się olej słonecznikowy.
Kwiaty słonecznika uważane są za środek przeciwgorączkowy. Zawarte w tych kwiatach związki gorzkie nieznacznie zwiększają wydzielanie soku żołądkowego i usprawniają procesy trawienia oraz przyswajania pokarmów.
Odwary z kwiatów stosowane zewnętrznie ułatwiają wchłanianie wylewów, wybroczyn podskórnych, miejscowych obrzęków wywołanych urazami i zwichnięciami jak również w zapaleniu skóry, trądziku i świądzie.
Olej słonecznikowy stosowany jest do celów spożywczych, zapobiega miażdżycy. Podawany zawnętrznie na skórę ma charakter witaminy F, podobnie jak olej lniany.

Zioło przeciw robakom

Wrotycz pospolity ( Tanacetum vulgare L.)

roślina silnie aromatyczna z rodziny złożonych ( Compositae ). Występuje pospolicie w Europie oraz w Ameryce Północnej. Suszone kwiaty oraz liście wrotyczu znalazły zastosowanie w różnego rodzaju herbatach czy też naparach. Dzięki swoim właściwościom przeciwrobaczycowym jest stosowany w celach pozbycia się robaków z organizmu. Działa on jako tonik, jest środkiem pobudzającym. Zyskał on również reputację jako środek odstraszający owady a szczególnie muchy.
W przeszłości stosowany był jako środek wiatropędny. Dzięki tej właściwości pomagał w trawieniu. W obecnych czasach, w związku z możliwością toksyczną, nie jest zbyt często używany ale kiedy zioło to jest używane to głównie w celu pozbycia się robaków z organizmu. Wrotycz pospolity może być zastosowany zewnętrznie do walki ze świerzbem, pchłami oraz wszami. Ale nawet zewnętrzne zastosowanie tego zioła niesie ze sobą ryzyko toksyczności,dlatego ostrożność powinna być zachowana. W ostatnich czasach zioło to było używane na ćmy oraz odstraszało pchły.
W celu pozbycia się robaków z organizmu, wrotycz pospolity może być używany razem z bylicą piołunem, wiatropędnym ziołem takim jak rumianek czy z przeczyszczającym senesem wąskolistnym.

Woreczki z wrotyczem na ćmy: Należy przygotować 3 szklanki bylicy bożego drzewka (Artemisia abrotanum ), 2 szklanki suszonego tymianku, 2 szklanki suszonych liści wrotyczu pospolitego oraz 1/3 szklanki suszonych goździków. Wszystko należy dokładnie ze sobą wymieszać następnie zgnieść w misce i rozdzielić w równych proporcjach do przygotowanych woreczków. Woreczki  należy ściśle zawiązać i umieścić w szafie między ubraniami.

Syrop z sosny / Pine syrup ( Pinus silvestris L.)

Pączki oraz pędy sosny posiadają działanie wykrztuśne, gdyż pobudzają czynności wydzielnicze błon śluzowych w górnych drogach oddechowych. Działają łagodnie odkażająco, gdyż hamują rozwój lub też niszczą drobnoustroje zalegające w gardle oraz jamie ustnej. Wywierają również łagodne działanie moczopędne a w niektórych przypadkach chorób skórnych działanie antyseptyczne.
Przetwory z pączków i pędów szczytowych sosny znajdują zastosowanie doustne w różnych stanach zapalnych górnych dróg oddechowych z towarzyszącą chrypką, kaszlem, bólem gardła u dzieci, młodzieży, czy tez dorosłych.




Syrop z młodych pędów szczytowych sosny - należy zebrać wczesną wiosną młode pędy sosny (najlepiej z kilku drzew) ok 1 kg, następnie je oczyścić, pociąć na mniejsze kawałki i włożyć do dużego słoika układając warstwami oraz przesypując obficie cukrem. Szczelnie zamykamy. Pozostawiamy słoik w temperaturze pokojowej na okres ok 4 tygodni. Jak puszczą soki należy słoik systematycznie wstrząsać, aby cukier się rozpuścił i dobrze połączył z sokiem. Po tym okresie syrop przecedzamy przez drobne sitko i przelewamy do przygotowanych buteleczek. Stosujemy po 1 łyżeczce kilka razy dziennie, po jedzeniu, przy - nieżycie jamy ustnej, gardła, krtani, połączonych z utrudnionym  odkrztuszaniem oraz kaszlem.
Pędy które nam pozostały możemy wykorzystać zalewając je 3 lub 4 szklankami wody przegotowanej o temperaturze pokojowej i pozostawionych na czas ok 2 godz. Otrzymamy wtedy bardzo przyjemny i orzeźwiający napój.

Zapalenie pęcherzyka żółciowego

Przy zapaleniu pęcherzyka musimy zmieszać ziele rzepiku pospolitego oraz ziele szanty zwyczajnej po 50 g oraz liści mięty pieprzowej po 30 g a także  ziela glistnika, korzenia mniszka lekarskiego i korzenia omanu po 15 g. Wszystkie zioła dokładnie należy ze sobą wymieszać i wsypać do termosu 1,5 do 2 łyżek ziół zalewając je 2 czy też 2,5 szklankami wrzącej wody. Następnie musimy dokładnie zamknąć termos i zostawić do zaciągnięcia na czas ok dwóch godzin. Po tym czasie napar przecedzamy i pijemy między posiłkami dwa do trzech razy dziennie po niecałej szklance. Działa on również przy nieżycie jelit oraz przy owrzodzeniu jelita grubego.

Ziołowy Poradnik / Herbal Guide: Morszczyn pęcherzykowaty (Fucus vesiculosus)

Ziołowy Poradnik / Herbal Guide: Morszczyn pęcherzykowaty (Fucus vesiculosus):                                 Jest to glon, roślina dna morskiego długości ok. 1 metra, brunatna, wielokrotnie rozgałęziona widlasto, sze...

Bladderwrack (Fucus vesiculosus)

     

It's algae, plant seabed about 1 meter long, brown, repeatedly branched widlasto, the width of about 2 cm, the air bubbles occurring quite heavily on stalks allow the plant to reach the surface of the water and its receptor discoid sticks to the bottom.
For medicinal purposes harvested fresh fronds, washed up by the waves, cleaned of any dirt and dried in natural conditions in the shade and przewiewie.
This plant is a source of bioavailable compounds of iodine, necessary for the production of the thyroid hormones thyroxine and triiodothyronine. These hormones speed up the body's metabolism, prevent prostate hypertrophy and obesity. Polysaccharides - alginic acid and its related compounds have a beneficial effect on the function of the digestive system.
Algae and its products are used in hypothyroidism, caused by iodine deficiency. It can serve as a source of micronutrients for the elderly and a history of serious illnesses. In diseases of metabolism itself acts weakly. In combination with other herbs give you better results. It is also used in the treatment of persistent constipation, especially in obese patients.

A decoction of half a teaspoon mixed in a glass of water we drink two to three times a day, or enjoy the powdered herb 2-3 times a day for less than half a teaspoon of very abundant drinking - against atherosclerosis, arterial calcifications, hypothyroidism and hyperthyroidism in slimming cures.
You can also take in the amount of 1-2 tablespoons of powder twice a day mixed in half a glass of water as gently acting drug for constipation and improving poor metabolism.

To improve the taste, you can add a little fruit juice or take it with honey, jam or jam.

Morszczyn pęcherzykowaty (Fucus vesiculosus)

                               
Jest to glon, roślina dna morskiego długości ok. 1 metra, brunatna, wielokrotnie rozgałęziona widlasto, szerokości ok 2 cm, której pęcherzyki powietrza występujące dosyć gęsto na łodyżkach pozwalają roślinie sięgać do powierzchni wody a tarczowaty jej chwytnik trzyma się dna.
Do celów leczniczych zbiera się świeże plechy, wyrzucone przez fale, czyści od wszelkich zanieczyszczeń i suszy w naturalnych warunkach w cieniu oraz w przewiewie.
Roślina ta jest źródłem przyswajalnych związków jodu, niezbędnych do wytwarzania przez tarczycę hormonów tyroksyny i trójjodotyroniny. Hormony te przyspieszają w organizmie procesy przemiany materii, zapobiegają przerostowi gruczołu krokowego i otyłości. Polisacharydy - kwas alginowy oraz pokrewne mu związki, mają korzystny wpływ na czynności układu pokarmowego.
Morszczyn oraz jego przetwory stosuje się w niedoczynności tarczycy, wywołanej niedoborem jodu. Może służyć jako źródło mikroelementów dla osób starszych i po przebytych ciężkich chorobach. W chorobach przemiany materii sam działa słabo. W połączenie z innymi ziołami daje lepsze wyniki. Stosuje się go również w leczeniu uporczywych zaparć, szczególnie u osób otyłych.

Odwar z 1/2 łyżeczki wymieszanej w szklance wody pijemy 2 do 3 razy dziennie lub też zażywamy sproszkowane ziele 2-3 razy  dziennie po mniej niż pół łyżeczki bardzo obficie popijając - przeciw miażdżycy, zwapnieniom tętnic, niedoczynności i nadczynności tarczycy, w kuracjach odchudzających.
Przyjmować można go również w ilości 1-2 łyżki proszku dwa razy dziennie wymieszane w 1/2 szklanki wody jako łagodnie działający lek przy zaparciach i poprawiający złą przemianę materii.

Dla poprawy smaku można dodawać trochę soku owocowego czy też przyjmować go z dodatkiem miodu, dżemu czy powideł.

Miodunka spotted - Pulmonaria officinalis

It is a perennial plant of the family szorstkolistnych, found in southern and central Europe. For medicinal purposes harvested from March to May, the upper part of the flowering stems with leaves odziomkowymi. Dried at a temperature of 35 ° C. A weed miodunki spotted - Herba Pulmonariae.
The silica raw material occurs partially soluble in water, tanning, allantoin, saponin, flavonoids, organic acids, compounds and minerals membranes.
Extracts of herbs beneficial effect on airway mucosa. Accelerate the damaged lung tissue scarring and calcification of tuberculous lesions. Due to the presence of allantoin and silica herb that reduces inflammation and increases the resistance of the alveoli to harmful particulates and volatile. Saponin and mucilage herb stimulates ciliary epithelium movement, triggering a reflex expectorant and facilitating liquefaction and removal of secretions deposited in the upper respiratory tract. Tannins and over-extended capillaries constrict blood vessels and reduce inflammation of the mucous membranes of the mouth and throat, and inhibit the growth of microorganisms.
The recommended dose preparations of the herb does not have harmful effects. Higher doses cause temporary constipation decoction and also slightly enhance the excretion of urine.
Preparations of this herb medicine can be secondary to pulmonary diseases, especially tuberculosis and the damaged lung tissue by various types of dust or volatile compounds. It is also recommended that the administration of high doses of anti-tuberculosis drugs and salicylates, damaging the gastric mucosa, antibiotics affecting the mucous membranes of the lungs and respiratory tract and inflammation of the renal pelvis and the bladder.

Preparations

Decoction of the herb: Pour two tablespoons of herb two glasses of warm water. Heated to a boil and simmer gently 10 minutes. covered. Let stand for 5 minutes and strain pouring into a thermos. We drink 1/3 to 2/3 cup several times a day after meals. Decoction has has the following properties action.

Expectorant herbs: mix with 20 grams of herb miodunki, bluszczyka kurdybanka herb, yarrow herb and leaves of coltsfoot. Pour two tablespoons of herbs 2 1/2 cups hot water, heated to a boil and simmer gently, covered, 5-10 minutes. Let stand for 15 minutes and then strain. We drink small sips 1/2 - 2/3 cup 3-4 times a day between meals when you cough, pharyngitis and chrypce.

Herbs pulmonary should be mixed with 25 g miodunki herb, horsetail, Galeopsis, knotweed, and plantain leaves. Pour one tablespoon of mixture of two cups of cold water, heated to a boil and simmer gently, covered, 15 minutes. Let stand for another 15 minutes and strain. Drink 2-3 times a day for 1/2 cup between meals as an aid in various forms of tuberculosis and reduce the harmful effects of antituberculous chemotherapy. Strictly observe regular use prescribed by a doctor antituberculous specifics.

Miodunka Plamista - Pulmonaria officinalis

Jest byliną z rodziny szorstkolistnych, występująca w południowej i środkowej Europie. Do celów leczniczych zbiera się od marca do maja górne kwitnące części pędów wraz z liśćmi odziomkowymi. Suszy się w temperaturze do 35 stopni C. Otrzymuje się ziele miodunki plamistej - Herba Pulmonariae.
W surowcu wystepuje krzemionka częściowo rozpuszczalna w wodzie, garbniki, alantoiny, saponina, flawonoidy, kwasy organiczne, związki śluzowe i sole mineralne.
Wyciągi z ziela wywierają korzystne działanie na błony śluzowe dróg oddechowych. Przyspieszają zabliźnianie uszkodzonej tkanki płucnej oraz zwapnienie ognisk gruźliczych. Dzięki obecności alantoiny oraz krzemionki ziele to zmniejsza stany zapalne i zwiększa odporność pęcherzyków płucnych na działanie szkodliwych substancji lotnych i pyłów. Saponina i śluz ziela pobudzają ruch nabłonka rzęskowego, wyzwalając odruch wykrztuśny i ułatwiając upłynnianie i usuwanie wydzieliny zalegającej w górnych drogach oddechowych. Garbniki zaś zwężają nadmierne rozszerzone włosowate naczynia krwionośne, zmniejszają stany zapalne błony śluzowe jamy ustnej i gardła oraz hamują rozwój drobnoustrojów.
W zalecanych dawkach przetwory z ziela nie wywierają szkodliwego działania. Większe dawki odwaru powodują krótkotrwałe zaparcia a ponadto nieznacznie wzmagają wydalanie moczu.
Przetwory z tego ziela stanowić mogą lek pomocniczy w chorobach płuc, zwłaszcza w gruźlicy a także przy uszkodzeniu tkanki płucnej przez różnego typu pyły czy związki lotne. Zaleca się je także przy stosowaniu dużych dawek leków przeciwgruźliczych i salicylanów, uszkadzających błonę śluzową żołądka, antybiotyków niekorzystnie wpływających na błony śluzowe płuc i dróg moczowych oraz w zapaleniu miedniczek nerkowych i pęcherza.

Przetwory

Odwar z ziela: dwie łyżki ziela zalewamy dwiema szklankami wody ciepłej. Ogrzewamy do wrzenia i łagodnie gotujemy 10 min. pod przykryciem. Odstawiamy na 5 min i przecedzamy wlewając do termosu. Pijemy 1/3 do 2/3 szklanki kilka razy dziennie po posiłkach. Odwar posiada posiada wyżej wymienione właściwości działania.

Zioła wykrztuśne: zmieszać po 20 g ziela miodunki, ziela bluszczyka kurdybanka, ziela krwawnika oraz liści podbiału. Zalewamy dwie łyżki ziół 2 1/2 szklanki wody gorącej, ogrzewamy do wrzenia i gotujemy łagodnie pod przykryciem 5-10 min. Odstawiamy na 15 min i następnie przecedzamy. Pijemy małymi łykami 1/2 - 2/3 szklanki 3-4 razy dziennie między posiłkami przy kaszlu, zapaleniu gardła oraz chrypce.

Zioła płucne: należy zmieszać po 25 g ziela miodunki, skrzypu, poziewnika, rdestu ptasiego i liści babki. Zalewamy jedna łyżkę mieszanki dwiema szklankami wody zimnej, ogrzewamy do wrzenia i gotujemy łagodnie pod przykryciem 15 min. Odstawiamy na kolejne 15 min i przecedzamy. Pijemy 2-3 razy dziennie po 1/2 szklanki między posiłkami jako środek pomocniczy w różnych postaciach gruźlicy oraz zmniejszający szkodliwe działanie chemioterapeutyków przeciwprątkowych. Bezwzględnie należy przestrzegać regularnego stosowania przepisanych przez lekarza specyfików przeciwgruźliczych.